Barber van de Pol (1944) noemt haar nieuwste roman een liefdesroman. Maar zoals we weten loopt het in de liefde niet altijd goed af, vertelt ze zelf in een interview. Nootje – nerveus type, klassiek zangeres – vindt dat je alles moet beredeneren. Zij is van ‘samen’. Terry, woest, onbehouwen, is zichzelf. Hij loopt over mensen heen. Geen ‘giver’ maar een ‘taker’. Nootje is helemaal idolaat van de ruwe bonk die haar doet ‘bloesemen’. Met hem gaat ze over de hoogste toppen.
Maar dan.
Achterflap
De beschaafde Nootje vindt in de onbehouwen kunstenaar Terry Bommeljé haar grote liefde. Lange tijd hebben de twee genoeg aan elkaar en hun zelf gecreëerde paradijs. Dan wordt Terry bij toeval een BN’er en weet hartsvriendin Jet een wig tussen het stel te drijven. Zullen ze ooit in staat zijn de idylle te laten herleven? Hemelse dieren is een betoverende roman over de liefde, maar vooral over de clash tussen nature en nurture, tussen intellect en drift, rede en onderbuik.
Als iets of iemand de beschaving de das omdoet, is het de mens die het beest in zich niet genoeg weet te temmen.
Boekrecensie Hemelse dieren
Zoals dat meestal gaat in de liefde loopt het al eens verkeerd. Doordat de één plots niet enkel aandacht van de media krijgt, maar ook van een vrouw uit onverwachte hoek komt de relatie van Terry en Nootje onder spanning te staan. Tot ze knapt.
Hoewel dit eerder clichés zijn, vertelt Barber van de Pol dit verhaal en de gebeurtenissen toch op een heel andere manier. Het verhaal wordt geschetst door een verteller die de lezer iets wil bijbrengen over Terry, Nootje, Jet,… De verteller kiest geen kant, maar bewaart soms wel bepaalde informatie voor later in het boek.
Het einde is eerder verrassend. Wanneer alles weer goed lijkt te komen, verandert de situatie in een sneltempo. De titel van het boek wordt tijdens het verhaal ook zeer duidelijk, en het bewijst nog maar eens dat de mens ook maar gewoon een dier is. En soms een hemels dier :-)
Zelf genieten van dit heerlijke boek?