Een prachtig, ontroerend verhaal vol moed, liefde en vriendschap te midden van Wereld Oorlog 2. Het verhaal komt binnen en vraagt wat tijd om te laten bezinken.
Achterflap
In de historische roman Het meisje met de blauwe ster van Pam Jenoff, bekend van Het weeskind en De verdwenen meisjes uit Parijs, staat de onwaarschijnlijke vriendschap tussen Sadie en Ella centraal.
1942. Sadie is achttien en bevindt zich midden in de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog in het getto van Krakau. Als de nazi’s het getto leegruimen, vlucht Sadie met haar zwangere moeder het riool in.
Ella leidt op haar beurt een luizenleventje dankzij haar stiefmoeders goede band met de nazi’s. Maar haar vrienden hebben haar in de steek gelaten en haar verloofde is naar het front gestuurd.
Tijdens een van haar eindeloze, eenzame wandelingen door Krakau ontdekt Ella Sadies schuilplaats. De mensonterende plek waar Sadie zich bevindt en de angst waarin ze leeft raken Ella diep, en ze besluit haar te helpen. Voorzichtig bouwen de twee een band op, maar als de oorlog heviger wordt blijkt hun vriendschap levensgevaarlijk: voor Ella, Sadie en iedereen om hen heen…
Boekrecensie Het meisje met de blauwe ster
Het verhaal wordt afwisselend verteld door Sadie en Ella, het hoofdstuk gaat steeds verder waar het vorige gestopt is.
Je duikt meteen in het verhaal en je blijft erin zitten tot het einde. Er zijn geen saaie of langdradige stukken. Emotie en spanning wisselen elkaar af. De auteur slaagt erin om je deel van het verhaal te maken, je voelt, ruikt, ervaart wat de personages ervaren vanuit je zetel. Het boek is heel filmisch geschreven.
Het verhaal werd in de Ik-stijl geschreven. Persoonlijk vind ik dat goed passen bij dit verhaal. Het doet je meeleven/inleven met de personages.
De auteur bouwt het verhaal mooi, chronologisch op, het plot is verrassend.