Manyika schrijft ongelooflijk vlot en hoewel er op zich niet veel spannends gebeurt, weet de auteur het toch boeiend en meeslepend te brengen. ‘Als een muildier dat roomijs naar de zon draagt’ is een heel mooi verhaal over hoe het voelt om je lichaam ouder te voelen worden, terwijl je geest nog jong is en je zelfs hunkert naar gebeurtenissen in het verleden waar je vroeger een hekel aan had.
Achterflap
Morayo Da Silva is een wereldwijze Nigeriaanse vrouw van 75. Ze geniet van haar leven in het hippe San Francisco; ze maakt roadtrips in haar vintage Porsche, gaat graag een praatje aan en mijmert over haar favoriete romanfiguren.
Maar als ze valt, is het gedaan met haar onafhankelijkheid. Ze zal moeten leren hulp te accepteren van vrienden en van vreemden. En dan zijn er nog de mannen in haar leven: de charmante Palestijnse winkelier Dawoed, de dakloze Grateful Dead-fan Sage, en de dichter Antonio voor wie ze altijd al meer voelde dan voor wijlen haar echtgenoot, de diplomaat.
Een subtiel verhaal over ouder worden, vriendschap en verlies, en de erotische verlangens van een oudere vrouw.
Boekrecensie Als een muildier dat roomijs naar de zon draagt
Morayo is een in San Francisco wonende Nigeriaanse vrouw. Ondanks dat haar leeftijd anders doet vermoeden – ze is bijna 75 – voelt ze zich helemaal op haar gemak in de hippe, mondaine, steeds jeugdiger wordende stad: ze is belezen, heeft de hele wereld gezien, rijdt nog altijd graag (stuntelige) rondjes in haar Porsche en wil voor haar naderende verjaardag een grote tatoeage op haar rug.
Het lot besluit anders: Morayo valt en belandt in het ziekenhuis. Daar merkt ze dat ze toch ouder en van anderen afhankelijk wordt. Gelukkig heeft ze genoeg vrienden onder de zeer diverse bevolking van haar buurt.
Met mooie perspectiefwisselingen tussen de verschillende personages – die allemaal een zekere band met Morayo hebben – worden heden en verleden van de Nigeriaanse dame aan de lezer getoond, een verhaal over vriendschap, liefde en gegrepen en gemiste kansen.
Waarschijnlijk een zeer herkenbare roman voor de lezer op leeftijd, maar ook een mooie (misschien soms iets te brave) ode aan behulpzaamheid en de multiculturele samenleving.
Zelf genieten van dit heerlijke boek?