Ik vind het een prachtig boek. Je kruipt helemaal in de huid van de 9-jarige Lexi. Je beleeft wat ze meemaakt, denkt en voelt, de twijfels. Je zit helemaal in haar hoofd.
Achterflap
Het was niet altijd zo. Vroeger werd er gelachen en gepraat en feestgevierd. Dat dénkt Lexi niet alleen, dat wéét ze, want er bestaan foto’s van. Van mama in een kanariegele jurk, een sigaret in de ene hand, een glas in de andere. Ze kijkt recht in de camera en steekt haar tong uit. Niet om gemeen te zijn, maar om gek te doen, dat kan je zien. En er is er een van mama die danst terwijl iedereen kijkt. En van mama die op papa’s knieën zit terwijl ze allebei praten met andere mensen die maar half op de foto staan. Halve mensen die ze waarschijnlijk zijn vergeten. Lexi heeft ze in elk geval nooit gezien.
Maar dat is allemaal heel lang geleden. Lexi was toen nog niet geboren, en Lexi vindt dat ze al heel lang heeft geleefd. Zij wel, dat is het probleem.
Boekrecensie Jij mag alles zijn
Griet heeft de gave (en de moed) om te schrijven over de pijn die we als volwassenen meedragen omdat we als kind gekwetst werden, op de één of andere manier.
Haar boeken bieden al jarenlang grote mensen troost, inzicht, het gevoel niet alleen te zijn. Ik vind het dan ook prachtig dat zij nu aan die kleine schrijft, de mensen die er nog middenin zitten.
Jij mag alles zijn is een prachtig boek: qua vormgeving, verhaal, personages én tekeningen. Want ja, dit is een ‘leesboek’ met geregeld een ontroerend mooie tekening van Linde Faas.