Uurwerk is een opmerkelijk verhaal over de vergankelijkheid van een mensenleven, tijd, vriendschap, relaties, wilskracht en liefde. Niet alles is wat het lijkt!
Achterflap
De tijd tikt voor Alma. Elke dag, alsof het haar laatste is, windt ze de staande klok op die haar door decennia van verdriet en vreugde heeft begeleid. Sommige van haar herinneringen probeert ze te verdringen, maar met name de gedachten aan haar overleden man, de horlogemaker Otto, verstoren haar gemoedsrust.
Wat is er met Otto gebeurd? Alma kent de waarheid, maar waarom kan ze zich die dan niet herinneren? Er is nog veel waarmee Alma in het reine zal moeten komen voordat haar leven ten einde is.
Een onverwachte ontmoeting met een kleine jongen en de vriendschap die daaruit voortspruit geven haar leven een nieuwe impuls. Intussen maken de duisternis en kou van de winter plaats voor het licht en de warmte van de lente. Het is duidelijk dat Alma’s leven nog niet voorbij kan zijn.
Uurwerk is een liefdevol portret van iemand die probeert een lang leven een vreedzaam einde te geven. Maar als leven, dood en tijd een loopje met je nemen, wordt dat er niet eenvoudiger op.
Boekrecensie Uurwerk
Ane Riel heeft een vlotte, soms humoristische beschrijvende stijl die de lezer aan het glimlachen maakt.
De cover past heel mooi bij het verhaal. Een oude vrouw met een knotje die uit het raam staart en misschien haar leven overdenkt.
Uurwerk is een verhaal met een bepaalde lading, waarin de tijd tikt en toch ook stil lijkt te staan.
Herinneringen van Alma komen bij flarden, net als de mist in haar hoofd. De diepere laag van het verhaal is iets wat zwaar en somber is, maar luchtig overkomt. Er is mooi naar de onthulling van het geheim van de sleutel toegewerkt.
Heeft Alma beginnende dementie of heeft ze haar herinneringen bewust vergeten, doordat deze pijn doen? Prangende vragen die steeds duidelijker worden naarmate het verhaal vordert.
Het verhaal leest vlot en is soms een beetje ongrijpbaar, net als dementie.