‘Het appartement’ wordt omschreven als een angstaanjagend hoogstandje van afschuw, van psychologische sensatie en van opwindende spanning. Zo’n aankondiging schept veel verwachtingen. En helaas werden die niet volledig ingelost. Dus geen slapeloze nachten, zoals er vermeldt stond, maar wel een wirwar van emoties, gebeurtenissen en verhaallijnen.
De achterflap
Mark en Steph hebben een relatief gelukkig gezin met hun jonge dochter in het zonnige Kaapstad, tot op een dag gewapende mannen met bivakmutsen hun huis binnenvallen. Getraumatiseerd maar fysiek ongedeerd zijn Mark en Steph niet in staat om terug te keren naar het normale en leven in constante angst.
Wanneer een vriend een herstellende vakantie in het buitenland voorstelt via een populaire woninguitwisseling, klinkt dat als het perfecte plan. Ze vinden een artistiek koppel met een charmant appartement in Parijs dat graag naar Kaapstad zou willen komen. Mark en Steph kunnen de idyllische foto’s en de belofte van een romantische uitje niet weerstaan.
Maar zodra ze in Parijs aankomen, realiseren ze zich snel dat er niets is zoals geadverteerd. Wanneer hun perfecte vakantie een hevige bocht neemt, worden de scheuren in hun huwelijk steeds groter en komen donkere geheimen uit Marks verleden naar boven.
‘Ik dacht dat de vorige mensen het hadden meegenomen. Ze hadden verdriet, maar niet genoeg. Nu is het met jullie.’
Boekrecensie Het Appartement
Dit is een moeilijk boek om te beoordelen. Ik vond het niet echt leuk om dit boek te lezen, maar dat was misschien de bedoeling. Hoe zal ik het zeggen: het was echt goed gedaan voor zover het een verontrustende en ongemakkelijke toon creëerde. Zo kan ik het boek misschien het best omschrijven: onverbiddelijk verontrustend.
Dit is het verhaal van de ontbinding van een gezin, en daarom is het niet gemakkelijk om te lezen. Slechte dingen blijven gewoon gebeuren (en gebeuren en gebeuren). En achter deze menselijke ellende gaat iets schuil dat misschien bovennatuurlijk is.
Helaas voldeed deze niet helemaal aan m’n verwachtingen. Dit werd op de markt gebracht als horror; een veronderstelde huiveringwekkende en angstaanjagende lezing die uiteindelijk meer een trage bouwspanning werd. Wat dan uiteindelijk niet helemaal mijn ding was.
Ik begrijp hoe moeilijk het is om dit boek in een specifiek genre te plaatsen; het was niet helemaal horror, psychologische suspense, of een thriller, maar het had elementen van elk van die genres in één mash up.
Zelf genieten van dit heerlijke boek?