Weer een super aanvulling op deze bloedspannende serie! Ondanks de vertrouwde karakters voelt elk boek eigenzinnig aan, de schrijfstijl Jussi Adler-Olsen evolueert ook steeds een beetje. Absoluut geen one-trick pony.
Achterflap
Op haar zestigste verjaardag pleegt een vrouw zelfmoord. Haar dood leidt tot de heropening van een onopgeloste zaak uit 1988. In eerste instantie lijkt dit niet iets voor afdeling Q, maar Carl Mørcks superieur ziet dat anders en laat hem de kwestie opnieuw onderzoeken. Vervolgens blijkt dit de omvangrijkste en ingewikkeldste zaak te worden waarbij Rose, Assad, Gordon en Carl ooit betrokken zijn.
Al drie decennia lang worden mensen het slachtoffer van een sluwe moordenaar die doodt zonder dat iets naar hem verwijst. Hij kiest zijn slachtoffers en het tijdstip van de daad met uiterste zorg en precisie. Dertig jaar lang is niemand in staat geweest hem te stoppen. Terwijl de coronamaatregelen het onderzoek verder compliceren, beweegt een andere oude zaak zich naar Carl toe als een giftige slang die zijn prooi heeft gespot.
Het is drukker dan ooit op afdeling Q en de tijd dringt, want de moordenaar is nog lang niet klaar.
Boekrecensie Natriumchloride
Het een heerlijk boek weer in de serie Q van Carl Morck. In dit boek duikt het team weer in een cold case, maar gaande weg wordt duidelijk dat het eigenlijk geen cold case is, althans elke twee jaar wordt er iemand vermoord waar een hoopje zout het meest in het oog springende kenmerk is. En als de trend zich voortzet betekent het dat de twee jaar bijna om zijn en dat er dus mogelijk weer een moord zal worden gepleegd.
Dit boek speelt zich af in de realiteit van nu. Ook in het boek worden velen geplaagd door het coronavirus en zie je ook veel uitval onder personeel. Derhalve wordt het team van Carl Morck ook gedeeltelijk ingezet op lopende zaken. Hierdoor komen het heden en verleden samen in de case die Carl onderzoekt.
Het is een fantastisch boek weer van deze auteur. Het leest erg gemakkelijk, en hoewel het boek in het begin wat ‘opstartproblemen’ heeft – en daar bedoel ik mee dat het verhaal even op gang moet komen – bevinden we ons daarna in een sneltrein en is het voor het team ook zaak om snel te schakelen om moord(en) te verijdelen.
Het boek eindigt dusdanig dat ik oprecht hoop dat het volgende (en helaas het laatste) deel snel uitkomt, zodat we weten hoe het nu eindigt met Carl Morck en zijn team.