De nieuwe roman van Amélie Nothomb, Het doorboorde hart, begint een beetje voorspelbaar met Marie, een wonderschoon meisje dat alleen gelukkig is als anderen jaloers op haar zijn. Wanneer ze per ongeluk in verwachting raakt en moet trouwen – het is 1971 – heeft ze het gevoel dat haar leven voorbij is. De schok is groot als haar baby nóg mooier blijkt dan zij zelf is. Dat kan Marie niet verkroppen; ze heeft direct een hekel aan ‘het wurm’.
Achterflap
Marie is het mooiste meisje van het dorp. Lang, slank en blond, door iedereen aanbeden. Als de knapste en slimste jongen ook nog smoorverliefd op haar wordt, kan ze haar geluk niet op. Ze trouwen en krijgen een dochter, Diane, die nog veel knapper is dan haar moeder. Marie is zo jaloers op Dianes schoonheid dat ze haar kind geen blik waardig gunt. Diane voelt zich afgedankt en wordt verscheurd door verdriet.
‘Het doorboorde hart’ is een pijnlijk en prachtig verhaal over een leven zonder moederliefde en hoe dit je voor het leven tekent. Vlijmscherp, humoristisch en treff end, zoals alleen Nothomb dat kan.
Boekrecensie Het doorboorde hart
Na amper een halve pagina weet je wat een echte Nothomb is: het lijkt eenvoudig (qua verhaal en schrijfstijl), doet zelfs af en toe wat kluchtig aan maar ondertussen fileert ze nauwgezet haar personages en hun verhaal.
In Het doorboorde hart volgen we Diane, dochter van het mooiste meisje van het dorp Marie, opgegroeid zonder moederliefde. We zien haar opgroeien van klein wijs meisje tot intelligente vrouw die, in tegenstelling tot wat ze zelf vermoedt, nog altijd door haar jeugd getekend en gedreven wordt. Hoewel ze zichzelf heeft gewapend en absurd hard werkt, trapt ze nog steeds in valkuilen die ze niet eens herkent.
Aan je familie, aan je nest ontkom je nooit, dat wordt in deze roman pijnlijk duidelijk. Duidelijk is ook hoe onduidelijk het concept familie is. Banden worden verbroken en dan toch weer aangehaald (althans geprobeerd), daders worden slachtoffers en omgekeerd. Gedrag wordt overgeërfd of doorgegeven, wat gekend is trekt men aan.
Met de nodige humor wordt één van de (soms) gitzwartste plaatsen op de wereld geschetst: home (bitter) sweet home.
Zelf genieten van dit heerlijke boek?