Een schrijver van middelbare leeftijd begrijpt zijn eigen verhaal als hij de dood van zijn moeder onder ogen ziet, in deze prachtig geschreven roman.
Achterflap
Thomas weet dat er iets is dat hij aan zijn moeder moet vertellen voor ze sterft. Maar zal hij haar op tijd bereiken? En heeft hij de moed om te zeggen wat hij eerder niet kon? Zijn telefoon trilt, zijn hersenen maken overuren, en hij kan zijn aandacht niet houden bij de ernst van wat er staat te gebeuren. Moet hij proberen de familiecrisis van een vriend op te lossen? De scheiding van zijn eigen vrouw heroverwegen? Thomas beweegt zich jachtig door de dagen, maar kan in feite geen stap zetten. Waarom is hij zo volslagen verward en verlamd?
In extremis onderzoekt hoezeer onze identiteit haar wortels vindt in onze familiegeschiedenis. Zijn we ooit in staat echt te veranderen?
Boekrecensie In Extremis
Een man gaat naar zijn psychiater die hem vraagt of hij problemen heeft om beslissingen te nemen – en de man antwoordt: ‘nou ja en nee’ …
Die grap kwam onvermijdelijk voor de geest bij het lezen van deze roman.
Onze ongelukkige protagonist is een uitsteller bij uitstek die nergens over kan beslissen, wat nogal ongelukkig is omdat de tijd en het lot telkens tegen hem samenzweren. Hij is ook egocentrisch en obsessief introspectief tot op het punt dat hij zich niet bewust is van zijn omgeving.
De roman van Parks is een virtuoze uitvoering van stream-of-consciousness-geschriften, die de lezer meeneemt in de bespiegeling van zijn personage die in een mindere schrijver onaangenaam vervelend zou kunnen zijn.
Lezers die een hekel hebben aan hoofdpersonages met realistische menselijke tekortkomingen, moeten deze specifieke zwarte komedie vermijden, maar ze zullen een zeldzame traktatie missen.
Zelf genieten van dit heerlijke boek?